Het is 2010 en we vragen Marion of ze in 2011 mee wil doen in ons Roparunteam. Ze glimlacht en twijfelt niet. Ze bedankt ons zelfs dat ze gevraagd is. Even schetsen: als fysiotherapeute meegaan met een Roparunteam betekent twee dagen en twee nachten bijna fulltime in touw zijn: steeds weer nieuwe lopers masseren, tapen en oplappen. Wat zijn we blij met jou in het team. En genieten dat je ervan doet! Als er iemand sfeer en positiviteit in het team kan brengen ben is dat Marion. Ze geniet zo zichtbaar van het teamwerk, van de sport, van het doorzetten dat het aanstekelijk werkt op ieder teamlid.

Roparun past bij Marion en Marion past bij Roparun.
• De passie voor sport en presteren. Hoe ze geniet als we een ander team passeren
• Zorgzaam en verantwoordelijk zijn voor de ander. Marion komt zelfs op de atletiekbaan kijken hoe lopers rennen met jouw tape op mijn been
• Teamgevoel en humor. Op bijna alle Roparunfoto’s staat ze lachend.
• Doorzettingsvermogen. Zo ziek in 2013 en in 2015 en in 2016 ga ze weer mee als fysio van ons team.
• De inzet voor het goede doel: de palliatieve zorg voor kankerpatiënten. De tranen in je ogen bij de finish op de Coolsingel

Alles wat je nodig hebt om een echte Roparunner te zijn heeft Marion in huis en gebruikt ze voor de volle 100% . Dat juist Marion geveld wordt door de ziekte waarover de Roparun draait is wrang, is bitter. En toch gebruikt ze die woorden niet. Ze gebruikt al haar mooie eigenschappen om te dealen met de ziekte.

We gaan jou, lieve Marion heel erg missen. Maar er is meer dan alleen de herinnering aan jou waarmee wij verder gaan. Jij straalde in je beroep, je hobby’s, je leven positiviteit en hoop uit. Dat willen we in ons team meenemen en laten voort leven. Je zal voor altijd lid zijn van ons Roparunteam.